Dag 4, donderdag 16 juli

Lieve lezers!

Na gisteren een dagje chillen en tot rust komen zit dan nu de eerste praktische dag erop! Na het ontbijt (om half 8, *snik*) zijn we naar het huis van Judith en Wilfredo gegaan om daar onder leiding van Bert een overdenking van een stuk uit Efeze te bespreken. De kernboodschap was: haal je boterham niet bij de buurman maar bij God! (quote uit een preek van Herman Verbrugge!) Hierna hebben we onze spullen gepakt, oude kleding aangetrokken en zijn richting de (tijdelijke) kerk van Wilfredo vertrokken om daar een begin te maken aan wat de komende dagen ons project zal zijn. Met de schuurpapiertjes in de hand en de kapjes voor de mond (behalve voor die-hard Bert uiteraard) zijn we begonnen met de muren schuren en de primer aanbrengen. Hierbij kwamen onder andere twijfelachtige stijgers, haarkapjes, muziek van Ilka en heel veel verfspatten kijken. Voor degenen die zich afvragen of ons voorgangersechtpaar, dat het oudste is van de groep, een beetje konden meekomen, kan ik alleen maar zeggen (en ik citeer Joke): je bent zo jong als je je voelt! Dit betekent dat Theo op de stijger stond en ook Joke niet bang was om de handen uit de mouwen te steken. Een goed voorbeeld voor jong en oud!
Wilfredo, Suus en ik gingen in de tussentijd even op pad om tickets te kopen voor de bus voor onze terugreis, want helaas zullen we op een gegeven moment ook weer terug moeten keren. Ik gok dat mijn moeder op dit moment iets zegt in de trant als ‘dat is maar goed ook’, maar tot nu toe hebben we het hier prima naar ons zin en hebben we nog veel voor de boeg! Bijna kon ik echter niet meer terug omdat mijn paspoortnummer niet op de lijst stond, maar dankzij veel gedoe met vliegtickets regelen zat dit negentekens-tellende nummer nog goed in mijn geheugen. Mijn zus haar nummer ontbrak ook, maar het hare stond gelukkig nog in het systeem omdat ze eerder deze reis gemaakt heeft. Toch maar fijn dat ik even mee was gegaan!
Toen we weer terugkwamen was het bijna lunchtijd en kregen we een warme maaltijd verzorgd door mensen uit de kerk. Daarna hervatten we ons werk weer en hebben het zo achtergelaten dat we morgen weer kunnen beginnen met de eerste verflaag!
Eenmaal thuis ging een deel van de groep, waaronder ikzelf, weer naar de Inca-baden hier in de buurt om af te spoelen. Een van de mannen van het personeel daar kon zijn geluk niet op dat er drie Nederlandse dames aanwezig waren in een van de baden en voelde zich daarom geroepen om net een stapje extra te zetten voor ons. Suus heeft hem op een gegeven moment vriendelijk maar doch hardhandig het kamertje uitgezet. Wij Nederlandse dames laten ons natuurlijk niet kennen! Na weer helemaal schoon te zijn gespoeld, zijn we met de combi teruggegaan. Een combi is een taxibusje met een personeelslid aan boord dat met een uiterst nasale stem om de 3 seconden de eindbestemming kenbaar maakt aan voorbijgangers. Geen aanrader als je van rustig reizen houdt. In dat geval is Peru met haar weinig geasfalteerde wegen sowieso geen goed plan, maar dat terzijde.
De rest van de groep kon in de tussentijd even thuis bijkomen van het harde werk en toen wij badgangers terugkwamen was het alweer etenstijd! Er stonden onder andere heerlijke broodjes met tomaat en kaas uit de oven op het menu. Aangezien we geen programma hebben voor de avonden, is iedereen vrij om te doen wat hij wil. Na dus even naar het internetcafé (aka de casa van Wilfredo & Judith) te zijn geweest, zoekt iedereen momenteel vroeg zijn/haar bed op, want morgen staat er weer een nieuwe dag te wachten!

Groetjes uit Cajamarca en hasta mañana!
Esther