Over kleine jongens en mislukte begroetingen
Door: Bert
26 Juli 2015 | Peru, Chetilla
Zaterdag 25 Juli,
Met het mes op de keel (door Suus) “mag” ik een stukje schrijven over onze belevenissen in Peru.
Vandaag zijn we, met gids, naar Cumbemayo geweest, een 1 uur busreis ver vanaf Cajamarca. Een tocht over onverharde wegen waarbij het onmogelijk was voor onze lichamen om het verteerproces van het pas genuttigde ontbijt op een normaal tempo af te leggen. Verder een waanzinnige tocht door prachtige natuur. Onze gids Emanuel vertelde ronduit over de rijke cultuur van het land.
We werden naar 3600 meter gebracht waar we de bus uitgingen en de tour per voet verderging. We werden geconfronteerd met een adembenemend landschap met ruige rotspartijen.
Het kleine jongetje in mij werd wakker geschud en ik keek smekend mijn moeder aan…eh ik bedoel Rieke. Mij door en door kennend gaf ze me een korte knik. Wat er dan gebeurt zal ik proberen te omschrijven. De adem in mij stokt even waarna er een enorme adrenalineboost door mijn lichaam giert, alles direct rondom mij vervaagt totaal en zie ik alleen nog maar die prachtige rotspartijen. Ik hoor ze mij uitdagen en ik stier vooruit naar de top, want dat is mijn doel. Een halve berg verder hoor ik mijn hart tegen mijn longen zeggen dat de productie onder de maat is. Dat is waar ik altijd zo van baal, die interne miscommunicatie, ze hebben altijd te weinig ingeslagen en de spieren in mijn benen doen daar nog een schepje bovenop, zo van, Ja je hebt niet met ons overlegd en bij de vorige vergadering had je beloofd dat we minder zouden overwerken en we werken al langere tijd onder grote druk en.. nou ja je kent dat wel. Ik, het brein hiervan, negeer ze vervolgens compleet en zet mijn tocht verder wetende dat het uiteindelijk uitdraait op een staking van het gehele personeel.
Alle gekheid op een hout balkje, het was voor ons allemaal echt een overweldigende tocht, Een wonderschone tocht door een bijzonder smalle gitzwarte tunnel door de rotsen, over hoge bergen, langs heilige plekken en heilig water. Ik kon aan iedereen zien dat ze echt genoten. Een tocht van ca 3 uur waarna we weer terugkeerde naar Cajamarca (spreek uit als Kaggamarka). Ik wil over deze stad eigenlijk nog wel wat vertellen, misschien al door anderen genoemd in een eerder blogmoment maar dan nu nog even vanuit mijn beleving. Een stad waar zoveel honden als mensen wonen en op mij overkomt als een schone stad, veel wordt er gebouwd met kleiblokken vermengt met stro waar ze rustig 2 of 3 hoog mee bouwen. Het geheel wordt vaak afgestuct wat het geheel een best mooie woning maakt. De mensen zijn vriendelijk en klein ( ik voel me echt een reus). Ik zou hier prima kunnen wonen.
Bij terugkomst lekker gegeten met als toetje een Nederlands ijsje. Altijd weer interessant voor jullie lezers om te weten. En ok, ik bemerk alweer jullie grote interesse wat we dan precies gegeten hebben. Het betrof hier wat salade bestaande uit sla. Verder een grote vleesschotel van de gril die we met z’n allen gedeeld hebben. Deze vleesschotel bestond uit 3 rode worstjes, 2 zwarte worstjes, 2 heerlijke carbonades waarvan 1 met een vet randje, 2 grote biefstukken medium gebakken, lekker wat kipstukjes en 2 steaks. We dronken hierbij nog een prachtige Cabernet Sauvignon met een mooie ronde volborstige bla bla afdronk. 1 iemand had i.p.v wijn een colaatje, volgens mij geen light maar dat vraag ik nog even na want het moet natuurlijk wel een zuivere weergave naar jullie worden van de maaltijd. Oh ja ik zou het haast vergeten maar 1 iemand had ook nog een watertje. Je merkt al dat ik om privacy redenen hier geen namen noem maar het bij iemands hou.
Nou, dat was de dag but.. last but not least vanavond hebben we een bonte avond gehad waar we ons kostelijk vermaakt hebben. Allerlei leuke dingen kwamen voorbij. Een ervaring die ik zelf in Peru had heb ik hierin verwerkt en wil ik ook jullie niet onthouden. Toen wij in Peru aankwamen werd ons verteld dat je de Peruaanse broeders en zusters begroet met 1 kus. Kijk daar hou ik van, duidelijke informatie over een begroeting, geen 2 of 3 kussen maar gewoon 1. Ze gezegd zo gedaan, bij mijn eerste ontmoeting in de kerk in Cajamarca mislukte deze begroeting finaal. Een zuster kwam mij tegemoet (heerlijk als het initiatief niet bij mij ligt) en ging mij, zo was ik in de veronderstelling, een kus geven. Op dit moment was ik dus voorbereid en ik vormde mijn lippen al in de kusstand. Zij bewoog zich naar links zo ook ik. Tot dusver alles volgens de eerder ons gegeven hoe te begroeten informatie. Echter op het allerlaatste moment besefte ik dat zij niet de intentie had om mij die ene kus te geven maar een christelijke hug. Het was echter te laat om te reageren op haar voor mij onverwachte manoeuvre want mijn kusaktie was reeds ingezet en deze eindigde ergens in haar nek. Met het schaamrood op mijn kaken trok ik mij schaapachtig terug en ging snel een plekje zoeken.
Ik sluit deze blog nu af want ben moe en moet naar bed toe. K’heb wel al mijn tanden gepoetst dus kan er zo in duiken. Aller wel ik eigenlijk nog moet flossen.
Ik hoop dat jullie genoten hebben van onze belevenissen en wens jullie een goeie dag toe in Nederland.
Ik hoorde dat jullie trouwens storm hadden. En Hananja, zorg jij goed voor de kippen. Loopt het verder goed op de zaak, en Stefan, heb jij de post nog geopend? Zat die aanslag van de belasting erbij? Doen jullie als het wc rolletje op is het kokertje gelijk in de papierbak? Maken jullie het ook niet te laat s‘avonds? En willen jullie ook het gras maaien en gelijk het gras in de compostbak gooien en…
Met het mes op de keel (door Suus) “mag” ik een stukje schrijven over onze belevenissen in Peru.
Vandaag zijn we, met gids, naar Cumbemayo geweest, een 1 uur busreis ver vanaf Cajamarca. Een tocht over onverharde wegen waarbij het onmogelijk was voor onze lichamen om het verteerproces van het pas genuttigde ontbijt op een normaal tempo af te leggen. Verder een waanzinnige tocht door prachtige natuur. Onze gids Emanuel vertelde ronduit over de rijke cultuur van het land.
We werden naar 3600 meter gebracht waar we de bus uitgingen en de tour per voet verderging. We werden geconfronteerd met een adembenemend landschap met ruige rotspartijen.
Het kleine jongetje in mij werd wakker geschud en ik keek smekend mijn moeder aan…eh ik bedoel Rieke. Mij door en door kennend gaf ze me een korte knik. Wat er dan gebeurt zal ik proberen te omschrijven. De adem in mij stokt even waarna er een enorme adrenalineboost door mijn lichaam giert, alles direct rondom mij vervaagt totaal en zie ik alleen nog maar die prachtige rotspartijen. Ik hoor ze mij uitdagen en ik stier vooruit naar de top, want dat is mijn doel. Een halve berg verder hoor ik mijn hart tegen mijn longen zeggen dat de productie onder de maat is. Dat is waar ik altijd zo van baal, die interne miscommunicatie, ze hebben altijd te weinig ingeslagen en de spieren in mijn benen doen daar nog een schepje bovenop, zo van, Ja je hebt niet met ons overlegd en bij de vorige vergadering had je beloofd dat we minder zouden overwerken en we werken al langere tijd onder grote druk en.. nou ja je kent dat wel. Ik, het brein hiervan, negeer ze vervolgens compleet en zet mijn tocht verder wetende dat het uiteindelijk uitdraait op een staking van het gehele personeel.
Alle gekheid op een hout balkje, het was voor ons allemaal echt een overweldigende tocht, Een wonderschone tocht door een bijzonder smalle gitzwarte tunnel door de rotsen, over hoge bergen, langs heilige plekken en heilig water. Ik kon aan iedereen zien dat ze echt genoten. Een tocht van ca 3 uur waarna we weer terugkeerde naar Cajamarca (spreek uit als Kaggamarka). Ik wil over deze stad eigenlijk nog wel wat vertellen, misschien al door anderen genoemd in een eerder blogmoment maar dan nu nog even vanuit mijn beleving. Een stad waar zoveel honden als mensen wonen en op mij overkomt als een schone stad, veel wordt er gebouwd met kleiblokken vermengt met stro waar ze rustig 2 of 3 hoog mee bouwen. Het geheel wordt vaak afgestuct wat het geheel een best mooie woning maakt. De mensen zijn vriendelijk en klein ( ik voel me echt een reus). Ik zou hier prima kunnen wonen.
Bij terugkomst lekker gegeten met als toetje een Nederlands ijsje. Altijd weer interessant voor jullie lezers om te weten. En ok, ik bemerk alweer jullie grote interesse wat we dan precies gegeten hebben. Het betrof hier wat salade bestaande uit sla. Verder een grote vleesschotel van de gril die we met z’n allen gedeeld hebben. Deze vleesschotel bestond uit 3 rode worstjes, 2 zwarte worstjes, 2 heerlijke carbonades waarvan 1 met een vet randje, 2 grote biefstukken medium gebakken, lekker wat kipstukjes en 2 steaks. We dronken hierbij nog een prachtige Cabernet Sauvignon met een mooie ronde volborstige bla bla afdronk. 1 iemand had i.p.v wijn een colaatje, volgens mij geen light maar dat vraag ik nog even na want het moet natuurlijk wel een zuivere weergave naar jullie worden van de maaltijd. Oh ja ik zou het haast vergeten maar 1 iemand had ook nog een watertje. Je merkt al dat ik om privacy redenen hier geen namen noem maar het bij iemands hou.
Nou, dat was de dag but.. last but not least vanavond hebben we een bonte avond gehad waar we ons kostelijk vermaakt hebben. Allerlei leuke dingen kwamen voorbij. Een ervaring die ik zelf in Peru had heb ik hierin verwerkt en wil ik ook jullie niet onthouden. Toen wij in Peru aankwamen werd ons verteld dat je de Peruaanse broeders en zusters begroet met 1 kus. Kijk daar hou ik van, duidelijke informatie over een begroeting, geen 2 of 3 kussen maar gewoon 1. Ze gezegd zo gedaan, bij mijn eerste ontmoeting in de kerk in Cajamarca mislukte deze begroeting finaal. Een zuster kwam mij tegemoet (heerlijk als het initiatief niet bij mij ligt) en ging mij, zo was ik in de veronderstelling, een kus geven. Op dit moment was ik dus voorbereid en ik vormde mijn lippen al in de kusstand. Zij bewoog zich naar links zo ook ik. Tot dusver alles volgens de eerder ons gegeven hoe te begroeten informatie. Echter op het allerlaatste moment besefte ik dat zij niet de intentie had om mij die ene kus te geven maar een christelijke hug. Het was echter te laat om te reageren op haar voor mij onverwachte manoeuvre want mijn kusaktie was reeds ingezet en deze eindigde ergens in haar nek. Met het schaamrood op mijn kaken trok ik mij schaapachtig terug en ging snel een plekje zoeken.
Ik sluit deze blog nu af want ben moe en moet naar bed toe. K’heb wel al mijn tanden gepoetst dus kan er zo in duiken. Aller wel ik eigenlijk nog moet flossen.
Ik hoop dat jullie genoten hebben van onze belevenissen en wens jullie een goeie dag toe in Nederland.
Ik hoorde dat jullie trouwens storm hadden. En Hananja, zorg jij goed voor de kippen. Loopt het verder goed op de zaak, en Stefan, heb jij de post nog geopend? Zat die aanslag van de belasting erbij? Doen jullie als het wc rolletje op is het kokertje gelijk in de papierbak? Maken jullie het ook niet te laat s‘avonds? En willen jullie ook het gras maaien en gelijk het gras in de compostbak gooien en…
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
